Kto rozpoczyna swoją przygodę z Sycylią w Trapani z pewnością ruszy stamtąd do Erice. Kto omija je w drodze do tego miasteczka, być może już do niego nie zajrzy. A szkoda, bo choć mniej urokliwe ma turystom sporo do zaoferowania. Udajmy się w podróż do obu tych sycylijskich miast.
Lepiej nie wybierać Trapani na pierwsze spotkanie z Włochami, bo…może ono rozczarować. W rywalizacji z najpopularniejszymi miastami Italii przegrałoby z kretesem. A jednak nie sposób odmówić mu uroku, który odkrywają zwykle turyści – koneserzy, podróżujący w stronę mniej oczywistych kierunków.
Trapani
Już w starożytności Trapani było uznawane za miasto podrzędne w stosunku do Erice, odgrywało jedynie rolę portu dla tego miasta. Dzisiaj traktowane jest raczej jako baza wypadowa do pobliskich ośrodków. Powód jest praktyczny: Trapani znajduje się najbliżej lotniska. Poza tym uchodzi za miasto mniej atrakcyjne turystycznie od innych, położonych nieopodal sycylijskich punktów.
Pora odczarować ten wizerunek i bliżej przyjrzeć się temu ośrodkowi, pospacerować jego krętymi, wąskimi uliczkami, takimi jak: Piazza Vittorio Veneto, Via Garibaldi czy Via Liberta, pełnymi średniowiecznych i barokowych zabudowań. Najlepiej zrobić to wieczorem, gdy Trapani skąpane w świetle ulicznych latarni nabiera wyjątkowego klimatu.
W ciągu dnia trzeba się wybrać do najważniejszego obiektu w Trapani – Sanktuarium Annunziata (Zwiastowania), by stanąć przed XVI-wiecznym, marmurowym posągiem “Madonny Trapani”. To nie tylko popularny obiekt kultu, ale przede wszystkim niezwykły przykład dziedzictwa artystycznego ludzkości. Sam kościół powstał już w XIV w., ale dzisiaj zachwyca barokowym wyglądem. To efekt przebudowy dokonanej w XVII w.
Z bazyliką sąsiaduje Museo Pepoli usytuowane w dawnym, XIV-wiecznym klasztorze Ojców Karmelitów. Można tu zobaczyć zgromadzone w większości przez Agostino Pepolego dzieła rzeźby i malarstwa oraz wyroby rękodzielnicze z fajansu, złota czy srebra.
Informacje praktyczne: Muzeum Pepoli jest otwarte od wtorku do soboty od 9:00 do 17:30. Wejście jest płatne: bilet normalny 6 EUR, ulgowy 3 EUR.
I jeszcze Torre di Ligny, obiekt wyjątkowy pod przynajmniej czterema względami. Po pierwsze jest najbardziej wysuniętym w morze punktem miasta. Po drugie na jego tyłach łączą się wody dwóch mórz: Śródziemnego i Tyrreńskiego. Po trzecie mieści się tutaj Museo di Preistoria, poświęcone historii Trapani. Ekspozycja obejmuje znaleziska archeologiczne z okolic miasta: narzędzia krzemienne czy przedmioty z czasów I wojny punickiej (hełmy, rzymskie amfory). Wreszcie po czwarte: z wieży rozciąga się doskonały widok na Erice, które jest drugim celem naszej podróży.
Informacje praktyczne: Wejście na wieżę jest możliwe od 1 października do 30 kwietnia od poniedziałku do piątku między 10:00 a 12:30 i 16:00 a 18:30 oraz w weekend między 16:00 a 18:30, a od 1 maja do 30 września codziennie między 10:00 a 12:30 i 17:00 a 19:00. Koszt biletu wstępu wynosi 1 EUR.
Erice
To miasto tak doskonale widać z Torre di Ligny, ponieważ wznosi się na szczycie góry św. Juliana, 751 m n.p.m. Kusi spokojną atmosferą oraz średniowieczną, kamienną zabudową. W tej ostatniej odbijają się burzliwe losy Erice, czy raczej Eryksu, bo takie miano ten ośrodek nosił w starożytności na cześć swojego władcy, syna bogini Wenus. Później miasteczko znajdowało się pod panowaniem: Kartagińczyków, Rzymian, Saracenów, Normanów. Dzisiaj wypełnia je cisza i spokój. Wiele domów jest opuszczonych, mieszkańcy wystawiają je na sprzedaż i wybierają życie w innych ośrodkach. Autochtonów zostało ok. 200 – reszta to turyści skuszeni urokiem Erice. Włóczą się leniwie wąskimi, kamiennymi uliczkami, przysiadają w kawiarenkach i restauracjach, podziwiają rozciągające się z miasta widoki i, co oczywiste, zaglądają do najważniejszych zabytków.
Jednym z popularniejszych jest Zamek Wenus, czyli normańska twierdza powstała na miejscu świątyni wzniesionej według legendy przez Eryksa, a poświęconej jego matce Wenus. Rozciąga się stamtąd niezwykły widok na Wyspy Egadyjskie.
Informacje praktyczne: Zamek Wenus jest otwarty dla zwiedzających w sezonie od 1 czerwca do 14 lipca i od 15 września do ostatniej niedzieli października 10:00 – 19:00, a od 15 lipca do 14 września 10:00 – 20:00. Poza sezonem wstęp w tygodniu po uprzedniej rezerwacji, w weeekend od 10:00 do 16:00. Wstęp jest płatny: bilet normalny 4 EUR, ulgowy 2 EUR.
Z tym starożytnym obiektem łączy się także historia powstania Katedry Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Na początku XIV w. król Fryderyk II Aragoński polecił jej wzniesienie. Do budowy wykorzystano kamienie ze świątyni Wenus. W Erice jest jeszcze kilka innych, wartych zobaczenia kościołów, np. św. Juliana, Dominika, San Giovanni Battista.
Na koniec warto wspomnieć, że także w tym miasteczku, podobnie jak w Trapani widzimy działanie Agostino Pepolego. Ten miłośnik sztuki wzniósł tam wieżyczkę, tzw. Toretta Pepoli, przyczynił się także do odbudowy zamku.
O Erice mówi się jako o raju w chmurach. Nie bez przyczyny. To miejsce ciche, spokojne i przepiękne, odpowiednie dla chcących uciec do zgiełku wielkich miast i zaszyć się w niewielkich, malowniczych terenach. Jest tu na pewno inaczej niż w pobliskim Trapani. Miasta łączy kolejka linowa, a dzieli chociażby zgoła odmienny klimat. Gdy w tym pierwszym miasteczku można się rozpłynąć z gorąca w Erice panuje przyjemny chłód. A co z samym Trapani? Niech przyjadą tu ci, którzy nie do końca wierzą przewodnikom, a o wartości okolicy wolą przekonać się na własnej skórze.
Podoba Ci się ten artykuł? Podziel się ze znajomymi!
