Historyczna kraina Longobardów, region w północnych Włoszech, Lombardia. Zajmuje duży obszar kraju, podzielony na 12 prowincji, których stolicami są znamienite ośrodki turystyczne i kulturalne. Ale Lombardia to także bogactwo przyrodnicze: Alpy, rzeki, jeziora polodowcowe.
Chcemy przyjrzeć się bliżej tej krainie, jej miastom i miasteczkom, niekoniecznie tym najbardziej znanym i oczywistym turystycznie. Dlatego ominiemy Mediolan, nie zajrzymy do Bergamo, ale za to odwiedzimy inne, może nieco mniej popularne ośrodki: Cremonę, Brescię, Pawię i Mantuę.
Cremona
“Jeden św. Piotr w Rzymie, jeden port w Ankonie, jedna wieża w Cremonie” – mówi łacińskie przysłowie. Mowa w nim z pewnością o Torrazzo, kampanili, wybudowanej przy katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. To wieża-rekordzistka. Najwyższa we Włoszech i trzecia najwyższa na świecie, najstarsza, ceglana konstrukcja sięgająca ponad 100 m (mierzy dokładnie 112,27 m wysokości). Znajduje się na niej największy zegar astronomiczny na świecie.
Ważnym elementem katedry jest także położone obok baptysterium, które wraz z główną fasadą należy do najbardziej wartościowych zabytków sztuki romańskiej w Europie. Warto też zwrócić uwagę na portyk z oknem rozetowym, a wewnątrz na malowidła uznanych artystów, takich jak: Benedetto Briosco, Boccaccio Boccaccino czy Il Pordenone.
Obok kościoła znajduje się ratusz z XIII w., a miejscem do którego koniecznie trzeba zajrzeć jest Palazzo Comunale. Mieści się tam muzeum z niezwykłym eksponatem – skrzypcami Il Cremonsese, wykonanymi przez Antonia Stradivariego w 1715r.
Brescia
Przewodniki turystyczne jedynie o niej wzmiankują, mimo że jest drugim co do wielkości, zaraz po Mediolanie, miastem w Lombardii. Może dlatego, że to, co w Brescii najbardziej wartościowe jest niewidoczne na pierwszy rzut oka? Panorama, widziana chociażby ze wzgórza, na którym wznosi się zamek z XII w. przytłacza szarością i monotonią budownictwa. Wyróżnia się jedynie kopuła Nowej Katedry, trzecia co do wielkości we Włoszech. Świątynię budowano ponad 200 lat, obok powstałej w XI w. Starej Katedry.
To, co w mieście najciekawsze skrywa się raczej w zaułkach uliczek. Są tu przecież dwa cenne zabytki wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Forum Romanum z I w., z pozostałościami teatru rzymskiego i świątyni Capitolium poświęconej Jowiszowi, Junonie i Minerwie. To dzięki nim Brescia zyskała miano “Małego Rzymu”. Jest jeszcze klasztor San Salvatore z VIII w., obecna siedziba muzeum Santa Giulia, prezentującego historię miasta. Do najcenniejszych eksponatów należą:krzyż Desideriusa, króla Lombardów, inicjatora budowy monastyru, a także podziemne pozostałości rzymskich willi i osadnictwa z epoki brązu. Warto udać się także na urokliwy plac Piazza Loggia, przy którym znajduje się niesamowity przykład włoskiego renesansu Pallazo della Loggia.
Pawia
Znana jest przede wszystkim jako prężnie działający ośrodek uniwersytecki. W ciągu roku tłumy żaków ożywiają miasto, w którego murach zastygła historia. Najstarsze zabytki pamiętają czasy średniowiecza. Są to głównie romańskie kościoły: S. Michele, gdzie pierwotnie koronowano królów longobardzkich czy S. Pietro in Ciel d’Oro. Z tego samego okresu pochodzi też Palazzo Broletto, czyli ratusz miejski. Najcenniejszym zabytkiem Pawii jest wybudowana w stylu renesansowym katedra św. Szczepana Męczennika. Ta trzecia pod względem wielkości świątynia we Włoszech powstawała ponad cztery stulecia, począwszy od XV w. W jej projekt był częściowo zaangażowany słynny Leonardo da Vinci. Podczas pobytu w Pawii nie sposób pominąć XIV-wiecznego, potężnego zamku Viscontich, budowli o charakterze fortyfikacyjnym. W jej murach przechowywano kiedyś bogaty księgozbiór, w którym szperał m.in. Leonardo da Vinci. Dzisiaj znajdują się tam wartościowe zbiory uniwersyteckie oraz muzeum. W tym miejscu warto wspomnieć, że ród Viscontich ufundował także budowę klasztoru kartuzów, oddalonego 8 km do Pawii. Ten XIV-wieczny zabytek jest jednym z najważniejszych dzieł architektury gotycko-renesansowej we Włoszech.
Mantua
Miejsce wygnania tytułowego bohatera “Romea i Julii” Szekspira, miasto Rigoletta. Dom tego ostatniego ma się znajdować na Piazza Sordello, tuż za barokową katedrą św. Piotra. Ten obiekt upamiętnia figura nadwornego błazna. To oczywiście chwyt marketingowy mający przyciągnąć miłośników sztuki operowej, wiadomo wszak, że Rigoletto jest postacią fikcyjną i w rzeczywistości nigdy w tym miejscu nie mieszkał.
Może bardziej niż na dom bohatera opery Verdiego warto zwrócić uwagę na katedrę św. Piotra. Pierwotnie romańska, powstała na przełomie XIV i XV w., w 1756r. zyskała barokową, wykonaną z marmuru z Carrary fasadę. Na Piazza Sordello jest jeszcze, co prawda zostawiony tu na sam koniec, ale w rzeczywistości bodaj najważniejszy zabytek Mantui, Palazzo Ducale. To kompleks obiektów, otoczonych placami, ogrodami i dziedzińcami. Od XIV w. do XVIII w. pełnił rolę siedziby możnego, książęcego rodu Gonzagów. Na początku XX w. budynek dostał się pod opiekę państwa. Zlecono jego restaurację i otwarto w jego murach muzeum, w którym można podziwiać liczne dzieła sztuki.
Podoba Ci się ten artykuł? Podziel się ze znajomymi!
