Turcja to kraj o charakterystyce zdecydowanie górskiej. Średnia wysokość wynosi aż 1332 metrów nad poziomem morza. Polska w tym zakresie osiągnęła jedynie 173 metry. Nic więc dziwnego, że można na terenie tego kraju zobaczyć i zdobyć naprawdę imponujące pod względem wysokości szczyty. Pora na górską wycieczkę po tureckich wierzchołkach.
Ararat
Góra Ararat jest zdecydowanie najwyższym wzniesieniem w Turcji. To właściwie wygasły wulkan, leżący w samym sercu Wyżyny Armeńskiej. Ma tak naprawdę dwa szczyty – potężny Wielki Ararat (5137 metrów nad poziomem morza) oraz Mały Ararat, wcale nie tak mały, ponieważ liczy sobie aż 3896 metrów. Góra Ararat, pomimo że obecnie usytuowana jest na terytorium tureckim, przez wieki była ważnym punktem w kulturze Ormian, będąc dla nich świętą górą. Aby odbyć trekking na szczyt Góry, nie są wymagane jakieś specjalne przygotowania. Wystarczą raki i solidne buty, czekan i kask nie są niezbędne. Góra uchodzi za jeden z najłatwiejszych pięciotysięczników. Niezbędne jest za to posiadanie lokalnego przewodnika i specjalnej zgody, ponieważ Ararat leży przy granicy, w strefie zmilitaryzowanej, co rodzi pewne ryzyko. Dlatego lepiej przygotowanie wyprawy zostawić w rękach specjalisty i skorzystać z jednej z licznych ofert podejścia na szczyt Ararat.
Kaçkar Dağı
Kaçkar Dağı to najwyższy szczyt Gór Pontyjskich. Ma wysokość 3931 m n.p.m. Uchodzi za górę dość łatwą, dlatego organizowane są liczne wyprawy w celu zdobycia jej szczytu. Trasa często wybierana przez organizatorów wiedzie z miejscowości Olgunlar. Wówczas podejście na szczyt i zejście z niego zajmuje jedynie dwa dni. Położenie w północno-wschodniej Turcji sprawia, że wyprawa taka może z łatwością zostać wzbogacona o zwiedzanie okolicznych atrakcji.
Süphan Dağı
Wulkan Süphan Dagi o wysokości 4058 m n.p.m. to drugi pod względem wysokości szczyt Turcji. Położony jest tuż przy brzegu słynnego jeziora Van. Stworzony został głównie ze skał bazaltowych. Jego krajobraz wzbogacają liczne progi lawowe. Na szczycie Süphan leży niezbyt rozległy lodowiec, a także polodowcowe jezioro. Góra ta jest dostępna dla turystów, zwłaszcza ze strony swoich południowych stoków, od miejscowości Ahlat i Adilcevaz. Ze szczytu rozciągają się wspaniałe widoki, także na jezioro Van. Warto dodać, że panują różnego typu, nieraz mylne stwierdzenia o wysokości wulkanu, będące efektem błędnych pomiarów GPS.
Erciyes Dağı
Erciyes Dağı to kolejny stratowulkan. Zlokalizowany jest on w odległości 25 kilometrów od miasta Kayseri. Posiada wysokość całkowitą 3916 metrów n.p.m., co czyni go najwyższym wzniesieniem pasma Anty-Taurus, które jest przedłużeniem Gór Taurus. Wulkan zakończył aktywność przed ponad dwoma tysiącami lat, także nie grozi obecnie wybuchem. Ponoć jeżeli pogoda jest dostatecznie sprzyjająca, to ze szczytu rozciąga się widok na Morze Czarne z jednej strony i Śródziemne z drugiej, ale są to raczej mity. Tym niemniej Erciyes Dağı zdecydowanie warto zobaczyć.
Wspinaczka na Erciyes Dağı
Osamotniony szczyt mocno wyróżnia się na tle krajobrazu, poprzez swoją śnieżną czapę. Góra to w okresie zimowym popularny ośrodek sportów. Dlatego też podczas wspinaczki można skorzystać z wyciągu krzesełkowego, który wywiezie nas na wysokość 2150 metrów. Przejście całej pozostałej trasy, wraz z zejściem ze szczytu to czas około ośmiu godzin.
Kaldi Dag
Kaldi Dag to najwyższy szczyt tureckich Gór Taurus, czyli byczych. Wznosi się on na wysokość 3734 m n.p.m. Góra ta jest w znacznej mierze zbudowana z wapieni. Te miękkie skały umożliwiły tworzenie się różnorodnych form krasowych, między innymi rozległych jaskiń. Imponująco wygląda już samo podziwianie jej imponującej sylwetki z płaskiego terenu. Całe Góry Taurus są bardzo malownicze, a Kaldi Dag nie odbiega od tego wizerunku.
Tureckie góry to prawdziwa mieszanka z jednej strony fantazyjnych skał (są one w dużej mierze pochodzenia wulkanicznego), kraterów, postrzępionych szczytów i mgieł, a z drugiej uroku i bogactwa kulturowego mieszkańców tych terenów. Warto się tam wybrać nie tylko w celu podziwiania widoków, ale także zapoznania się z tradycją ludów, dla których podstawą egzystencji nadal jest pasterstwo.
Podoba Ci się ten artykuł? Podziel się ze znajomymi!
