W historii Turcji zapisało się wiele wojen i konfliktów. O niektórych z nich przypominają twierdze warowne rozsiane po kraju. Dawniej pełniły funkcje obronne, dzisiaj są ciekawą atrakcją turystyczną.
Twierdza Çimenlik w Çanakkale
W XV sułtan Mehmet Zdobywca nakazał wzniesienie twierdzy, która zyskała nazwę Łakowej, po turecku Çimenlik. Z czasem, wokół niej wyrosło miasto, dzisiejsze Çanakkale.
Monumentalna budowla sprawia wrażenie niemożliwej do zdobycia. Zewnętrzne mury wysokie na 11 metrów i grube na 7 m. skrywają w swoim wnętrzu dziedziniec i potężną twierdzę o ścianach grubości 9 m. Obecnie jest to siedziba Muzeum Wojskowego. Na trzech kondygnacjach kamienno-drewnianej budowli rozstawiono ekspozycje, odtwarzające przebieg walk o cieśninę Dardanele. Bo to właśnie jej, po stronie azjatyckiej, miała bronić monumentalna warownia. W 1915 r., podczas I wojny światowej stała się ona polem walki, w której główną rolę odegrała Królewska Marynarka Wojenna Wielkiej Brytanii. Do dzisiaj w murze twierdzy można oglądać niewypał wystrzelony z okrętu Queen Elizabeth. Poza tym wokół dziedzińca pozostały działa artyleryjskie, wykorzystywane w czasie wojen o Dardanele.
Tam też znajdują się dwa meczety: Fatih Camii z XV w. i młodszy o ponad cztery wieki Abdülaziz Camii.
Informacje praktyczne: Twierdzę można zwiedzać wyłącznie w grupach z przewodnikiem. Jest otwarta codziennie od 8:00 do 18:00
Twierdza Kilitbahir
Na europejskim brzegu cieśniny Dardanele wznosi się siostra twierdzy Çimenlik, Kilitbahir. Podobnie, jak ta pierwsza, została wzniesiona za panowania Mehmeta Zdobywcy w latach 1462-1463.
Budowla wyróżnia się ciekawym rozwiązaniem architektonicznym. Jej mury układają się w kształt trzech okręgów, co ma przypominać trójlistną koniczynę lub klucz. To ostatnie tłumaczyłoby nazwę twierdzy: “klucz do morza”. Ponad nimi wznosi się wieża obserwacyjna, wybudowana już później, na rozkaz sułtana Sulejmana Wspaniałego.
W czasach otomańskich twierdza miała bronić Stambułu przed atakami głównie ze strony Wenecjan. By jak najlepiej spełnić swoje zadanie została wzmocniona zewnętrznym obwarowaniem oraz trzema bastionami Sarıkule, Mecidiye oraz Namazgah. Powstawanie kolejnych zabezpieczeń wymuszały już konkretne działania zbrojne. W 1911 r. wejście do twierdzy uniemożliwiły miny, a w 1914 r. niedaleko warowni pojawiła się baza torped. Twierdza do dzisiaj służy wojskom tureckim za pole ćwiczeniowe, mimo to jest dostępna dla zwiedzających.
Informacje praktyczne: warownię Kilitbahir można zwiedzać od wtorku do niedzieli. W okresie letnim między 7:30 a 19:30, a w zimowym od 7:30 do 17:00. Cena biletu wstępu wynosi 3 TL.
Twiedza Uçhisar i Ortahisar
To dwie budowle wkomponowane w obraz niezwykłej Kapadocji. Pierwsza, Uçhisar, jest wydrążona w skale, najwyższej na terenie Parku Narodowego Goreme i jednej z najwyższych w całej Kapadocji . Zbudowana jest w zasadzie z otworów, w których, w razie niebezpieczeństwa, mogło się pomieścić kilkanaście tysięcy osób. Uçhisar cieszy się popularnością wśród turystów, głównie ze względu na krajobraz, jaki się z niej rozciąga. Ze szczytu wzniesienia można dostrzec wioskę Goreme oraz wulkan Erciyes Dağı.
Ten ostatni widoczny jest także z twierdzy Ortahisar. Jednak by się zachwycić pejzażem Kapadocji potrzeba niemało wysiłku. Na górę prowadzą bowiem pionowe schody i wąskie korytarze. Dobrze mieć na sobie odpowiednie obuwie i długie spodnie. Być może z tego powodu budowla jest mniej popularna od łatwiejszej do zdobycia Uçhisar. Przez długi czas była zresztą niedostępna dla zwiedzających. Po tym, jak w 2004, na skutek nadmiernej erozji stworzyła zagrożenie wypadku i musiała zostać poddana umocnieniu, ponownie stała się atrakcją turystyczną dopiero w 2013 r.
Informacje praktyczne: Twierdza Ortahisar jest dostępna dla zwiedzających codziennie od 8:00 do 18:00. Bilet wstępu wynosi 5 TL
Twierdza Mamure
Na koniec najbardziej imponująca i największa w basenie Morza Śródziemnego warownia, twierdza Mamure. Wznosi się u morskiego wybrzeża, w odległości kilku kilometrów od centrum Anamur. Pierwsze obwarowania powstawały w tym miejscu już w III w. n.e., jednak obecny kształt budowla zyskała w XII w., dzięki frankońskim architektom. Jednak już wiek później, pod panowaniem Seldżuków, została przebudowana. Została wzbogacona wtedy m.in. o 36 wież, dodających jej monumentalnego charakteru.
Twierdza złożona jest z trzech dziedzińców. Na środkowym wnosi się meczet, w którym do dzisiaj odbywają się obrzędy religijne. Zamek otoczony jest fosą, pełną żółwi, stanowiących nie lada atrakcję dla turystów.
Zwiedzanie budowli jest niesamowitym przeżyciem, zwłaszcza gdy z latarką w ręku przemierza się ciemne, mroczne pomieszczenia i łukowate blanki między wieżami. Znaczna część trasy zwiedzania odbywa się jednak na zewnątrz, skąd można podziwiać niezwykłe widoki na okolicę.
Podoba Ci się ten artykuł? Podziel się ze znajomymi!
